Niedawna sprawa oskarżonego w sprawie o podpalenie i jego rozmowy z chatbotem ChatGPT uwypuklają palący dylemat prawny: jak chronić prywatność rozmów prowadzonych z coraz bardziej wyrafinowanymi sztucznymi inteligencjami?
Jonathan Rinderknecht zostaje oskarżony w związku z niszczycielskim pożarem w Kalifornii. Prokuratorzy twierdzą, że interakcje pana Rinderknechta w Internecie z ChatGPT, w tym dyskusje na temat spalenia Biblii i stworzenia dystopijnego obrazu ognia, pokazały, że zamierza on wzniecić pożar.
Choć Rinderknecht utrzymuje, że jest niewinny, sprawa rodzi niepokojące pytania o konsekwencje prawne i karne coraz bardziej intymnych rozmów z systemami sztucznej inteligencji, takimi jak ChatGPT. Programy te mają naśladować ludzki dialog — „słuchają”, udzielają przemyślanych odpowiedzi, a nawet wpływają na myśli użytkowników. Wiele osób zwraca się do tych chatbotów, aby porozmawiać na poufne tematy, które są zbyt drażliwe lub osobiste, aby rozmawiać z prawdziwymi ludźmi.
Ta rosnąca tendencja wymaga nowych ram prawnych w celu ochrony prywatności użytkowników w interakcjach AI. Prawnik Greg Mitchell z Uniwersytetu Wirginii trafnie wyraża potrzebę takiej ochrony: „Poufność musi być absolutnie niezbędna do funkcjonowania związku”.
Bez tego użytkownicy nieuchronnie popadną w autocenzurę, co uniemożliwi im korzystanie ze wszystkich korzyści, jakie oferują te technologie w zakresie wspierania zdrowia psychicznego, rozwiązywania problemów prawnych i finansowych, a nawet samowiedzy. Wyobraź sobie, jaki wpływ na użytkownika szukającego pocieszenia u terapeuty AI będzie obawa, że jego głęboko osobiste odkrycia mogą zostać wykorzystane przeciwko nim w sądzie.
Obecnie obecne doktryny prawne, takie jak Doktryna Strony Trzeciej, traktują informacje dostarczane do usług online jako z natury spójne. Podejście to nie uwzględnia wyjątkowego charakteru interakcji z zaawansowanymi systemami sztucznej inteligencji, które coraz częściej pełnią rolę serwerów proxy, a nie tylko repozytoriów danych.
Dlatego potrzebna jest nowa koncepcja prawna – to, co nazywam „przywilejem interakcji AI”. Byłoby to spójne z istniejącymi zabezpieczeniami prawnymi, takimi jak tajemnica prawna-klient lub lekarz-pacjent, chroniącymi komunikację z sztuczną inteligencją w celu uzyskania porady lub wsparcia emocjonalnego.
Przywilej ten nie będzie jednak absolutny. Powinno zawierać:
- Rozmowy chronione: Interakcje z sztuczną inteligencją mające na celu doradztwo lub przetwarzanie emocji należy chronić przed wymuszonym ujawnieniem w sądzie, z wyjątkiem szczególnych okoliczności. Użytkownicy mogą aktywować tę ochronę w ustawieniach aplikacji lub dochodzić jej w procesie sądowym, jeśli kontekst to uzasadnia.
-
Obowiązek ostrzegania: tak jak terapeuci mają obowiązek zgłaszania przewidywalnych niebezpieczeństw, tak sztuczna inteligencja powinna być prawnie zobowiązana do ujawniania przewidywalnych zagrożeń, jakie użytkownicy stwarzają dla siebie lub innych.
-
Wyjątek dotyczący przestępczości i oszustw: Komunikacja związana z planowaniem lub realizacją czynów przestępczych pozostanie otwarta na orzeczenie sądu.
Zastosowanie tych ram do sprawy Rinderknechta: chociaż jego wstępne zapytanie w sprawie pożarów spowodowanych przez sztuczną inteligencję nie jest objęte ochroną (jak wyszukiwanie w Internecie), jego przyznanie się do zniszczenia Biblii mogłoby podlegać ochronie jako mające znaczenie emocjonalne, a nie bezpośrednie wskazanie zamiarów przestępczych w momencie ujawnienia.
Ustanowienie przywileju interakcji ze sztuczną inteligencją ma kluczowe znaczenie dla budowania zaufania do tej szybko rozwijającej się technologii. Wysłałoby to sygnał, że cenione są otwarte i szczere rozmowy ze sztuczną inteligencją, umożliwiające ludziom wykorzystanie ich potencjału do samodoskonalenia i rozwiązywania problemów bez obawy przed konsekwencjami prawnymi wynikającej z jawnej refleksji cyfrowej. Bez takich zabezpieczeń ryzykujemy zdławienie samych korzyści płynących z tych potężnych narzędzi, powodując niepokój obywateli, nawet jeśli mogą swobodnie myśleć w przestrzeni cyfrowej.
